LICHTENVOORDE – “Welkom in de echte wereld Straatmans!”, was de gedachte van Claudia Straatmans toen ze voor de mantelzorg van haar moeder en diens partner Johan kwam te staan. De zorg voor Johan werd de moeder van Straatmans te zwaar. Straatmans zelf ontdekte hoe versnipperd de wereld van mantelzorg eigenlijk was. “Ik had geen idee hoeveel zorg op familie en naasten neerkomt.”
Claudia Straatmans en moeder Annie. – Foto: Omroep Gelderland
De voormalig hoofdredacteur van tijdschriften als Cosmopolitan en Nouveau begon met mantelzorg toen haar baan als hoofdredacteur ophield en ze wandelboeken schreef. “Het gevoel dat nu overheerst is dankbaarheid. Maar vijf jaar geleden was het een denderende trein die op mij afkwam en waarvan ik niet wist wat het eindstation zou zijn.” Ze vertelde er vrijdag over in het programma De Week van Gelderland.
'WMO? WLZ? Is dat een gefuseerde voetbalclub?'
De van oorsprong Achterhoekse kon in de ‘mantelzorgjungle’, zoals ze dit noemt, gelukkig wel op steun van haar vriendinnen rekenen. Die adviseerden haar al snel na de TIA van Johan om hem in te schrijven voor de WMO en de WLZ. “Wat is dat?” vroeg ze hen. “Is dat een gefuseerde voetbalvereniging?”
Er kwam heel wat op Straatmans af. Mantelzorg is zoveel meer dan helpen met aankleden of boodschappen doen. “Er komen heel erg veel administratieve taken bij, je moet uitzoeken met welke thuiszorgorganisatie je wilt gaan werken en hoe houd je je ouders aangelijnd op de digitale wereld die ze verder niet kennen?”
Straatmans had dit vooraf nooit kunnen bedenken. “Ik was heel naïef, zat gewoon in een Amsterdamse bubbel. Ik dacht als mijn moeder of haar partner steunkousen nodig heeft, dan regelt het Groene Kruis dat wel. Het is, denk ik nu, een onderdeel van de participatiemaatschappij.”
Haar moeder woont ondertussen met haar dementerende partner Johan in Lichtenvoorde waar Claudia regelmatig op bezoek gaat. “Ik ben een dochter op afstand, die probeert er zoveel mogelijk te zijn maar ook een gezin heeft.”
Mijn camino naar mijn moeder
Ze schreef er een boek over: Opeens mantelzorger: als de rollen van moeder en dochter omdraaien. “Ik wilde graag herkenning en erkenning brengen.” Een onlangs gepubliceerde wandelroute van Amsterdam naar het Gelderse Zieuwent hielp hierbij. “Ik ben een wandeltocht naar mijn moeder gaan maken. Dat werd mijn pelgrimstocht, mijn camino naar mijn moeder.”
De route is onderverdeeld over twaalf etappes. Op elke etappe nam ze een andere vriendin mee en ging ze met die vriendin bespiegelen hoe het is om voor je ouders te zorgen. “Als je met een wandelmaatje loopt, dan loop je naast elkaar. Je durft dan eerder ontboezemingen te delen.”
Door de gesprekken tijdens het wandelen en het mantelzorgen is de relatie met haar moeder veranderd. “Ik ben letterlijk dichterbij mijn moeder gekomen. Ik ben veranderd, rustiger geworden. Het is een lief aandoenlijk vrouwtje geworden die er ook niet veel aan kan doen, maar dat wil niet zeggen dat ik altijd even geduldig ben.”
Haar relatie met haar moeder was eerder niet heel hecht, vertelt ze. Maar ze had zich voorgenomen dat ze voor haar moeder ging zorgen, want haar moeder had immers ook voor haar gezorgd. “Ik rijd nu elke week naar de Achterhoek. Dat is niet altijd een feestje vanwege de files. Maar ik heb het er heel erg graag voor over.”
Koop een boksbal
Haar boodschap over mantelzorg: “Zoek altijd gelijkgestemden in je omgeving waar je mee kunt sparren. Verder is een slimme meid op de mantelzorgjungle voorbereid. Dus laat jezelf alvast door je ouders machtigen op financieel gebied en praat met je ouders over een levenslooptestament. En heel erg belangrijk: koop een boksbal, want je gaat tegen heel veel frustraties aanlopen.”
Straatmans schreef al meerdere wandelboeken en een artikel in het Algemeen Dagblad over mantelzorg.
Geschreven door Gert-Jan van Veldhuizen en Selinde van Dijk
Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: redactie@1achterhoek.nl.