Sinds tijden weer een volle kerk tijdens kijkdag: ‘Geïnvesteerd voor het plezier van het dorp’

VRAGENDER - Zaterdag 3 december staat er tegen het middaguur een dikke rij met nieuwsgierige mensen voor de deuren van de kerk in Vragender. Zij willen allemaal achter de bouwhekken kijken om op de kijkdag door de negen woningen te lopen. Ze zijn allang niet meer de kerkgangers van voorheen, maar wel de inwoners uit de omtrek van Vragender die het kerkgebouw graag voor de toekomst willen behouden. In mei 2023 moet de transformatie van de Antonius van Paduakerk klaar zijn voor nieuwe bewoners.

De Vragendernaren Tanck en Van de Wolfshaar zijn twee van de vier initiatiefnemers die samen met dorpsgenoten Joop Ikink en Werner Hegeman ook in het plan voor het kerkgebouw investeren. Jos Tanck en Jan van de Wolfshaar verwachtten dat het zaterdag druk zou worden, maar dat de toeloop zo groot zou zijn hebben beide heren niet kunnen denken. “We hebben de kerk gekocht voor het dorp, we wilden voorkomen dat het gebouw in onbruik zou raken of zou worden opgekocht door mensen die niet van hier zijn. Het moet bewaard worden voor de mensen in Vragender", zegt Jan van de Wolfshaar.” De vier wil tegemoet komen aan de wensen en de behoefte die in het dorp leven en dus ook nog aan wat over is van het rijke Roomse geloofsleven.

Daarom blijft de Maria-kapel, links na de ingang, intact voor mensen die een kaarsje willen opsteken en ook de klokken behouden de functie, maar zullen niet meer elk uur van de dag slaan. "Dat kun je de nieuwe bewoners die onder de toren wonen niet aandoen", zegt Jos Tanck. De negen woningen in het kerkgebouw vullen ook de behoefte aan woonruimte in het dorp.

“Het gebouw houden we in ere. Dit was ook de wens van het parochiebestuur. In principe hebben aan het kerkgebouw niets gedaan als alleen negen woningen erin gebouwd. Kijk maar: je stapt een kerk binnen. Je loopt onder de koorzolder door de dubbele deuren de kerk binnen. Aan weerszijden zitten de appartementen. Boven je, zie je de gebinten doorlopen”, legt Jos Tanck uit. Hij is de architect van de transformatie van de kerk.

Je loopt nog altijd een kerk binnen

Wat voorheen het middenpad tussen het schip van de kerk was, is nu de centrale hal naar de appartementen geworden. De glas in lood ramen die aan de buitenkant zaten, komen terug in de centrale hal. Het marmer uit het altaar worden vermaakt tot mooie drempels en vensterbanken. De oude knielbanken zijn bruikbaar als lambrisering voor in een appartement. “Een van de kopers wilde graag een kroonluchter in zijn kamer. We hebben er niets uit gesloopt of als sloopafval weggegooid, dus deze toekomstige bewoner krijgt een kroonluchter in zijn appartement.” De wijwaterbakjes blijven zitten waar ze in de kerkmuur ingemetseld zijn. Een van de wijwaterbakjes is met gebruikmaking van de bestaande kerkmuur in een toilet terecht gekomen. “Een leuke bijkomstigheid”, aldus Jos Tanck.

Aan de buitenzijde van de kerk mag niets veranderd worden. Het was puzzelen om de ruimte zo efficiënt mogelijk in te richten. Uiteindelijk kan het met drie starterswoningen, vier grotere, een penthouse en een gelijkvloerse woning economisch uit, vertelt de groep investeerders. De nultreden woning heeft in wat voorheen de apsis (de ronding van het priesterkoor) ramen gekregen die een uitzicht op de Vier Winden-molen geven. De woning bezit tevens de mozaïekwerken van Joop Kruip op de achterwand van het kerkgebouw, zitten beschermd achter een vensterraam.

Met uitzondering van de penthouse hebben de woningen een tuin. Het appartement heeft een dakterras. “Elke woning is uniek en heeft eigen elementen uit het kerkgebouw. Een gevolg is dat er jonge kopers zijn uit Vragender en een 83-jarige uit Amsterdam die gids was in het Vragenderveen, en na jaren gewoond te hebben in de hoofdstad nu terugkeert naar Vragender”, vertelt Jos Tanck. “We willen het voor Vragender realiseren, maar wel zo dat het economisch uit kan. Er zit voor ons financieel geen verdienmodel aan en houden het betaalbaar voor kopers. Investeren doen we voor het plezier van het dorp”, aldus Jan van de Wolfshaar.